Dobry SKARB nie jest zły ;)
No to skasowałam. Napisałam, pomarudziłam, ponarzekałam i skasowałam wszystko co napisałam. Nikt nie lubi słuchać narzekania w sumie ja siebie też takiej narzekającej nie lubię. A o czym każdy lubi czytać... może o skarbach? Mój czteroletni synek w wakacje miał straszną fazę na szukanie skarbu. Nieopatrznie chlapnęłam mu jęzorem, że na końcu każdej tęczy jest garnek ze złotem. No i moje dziecko zaczęło się szykować na wyprawę do lasu, żeby ten skarb odnaleźć. potrafił godzinami opowiadać o tym, że trzeba będzie iść przez las i w tym lesie spać, bo skarb jest oczywiście bardzo daleko schowany. Że musimy zabrać psa bo on będzie nas strzegł przed dzikami, że zabierzemy drewniany mieczyk Antka, bo on będzie nim walczył z tsunami potworów, które tego skarbu pilnują. Było rysowanie mapy i całe przygotowania do wyprawy, aż w końcu przyszedł TEN dzień. Zaczęła się letnia burza i wyszła na niebo piękna tęcza. Deszcz nadal padał a my siedzieliśmy przy stole z kuzynka mojego męża i piliśmy
